Waterdruppel

De Waterdruppel in Ede, aan de A12 ter hoogte van de afslag Ede/Wageningen, bestaat uit twee grote blauwe stalen bogen van ronde buis.

Zodra het duister valt, krijgt het beeld door blauw neon extra accenten. Het is bijna geen sculptuur maar een teken, een symbool. Een teken staat voor iets. Een sculptuur is zelfstandig, maar heeft soms ook een betekenis. In dit geval verbeeldt het de doorsnede van een ‘waterdruppel’, omdat onder het grote talud de wateropslag Hoekelum zit. Deze wateropslag heeft het volume van ongeveer 26 watertorens. Dit teken is getroffen met de ijlheid van een dun potlood dat in de lucht twee bogen beschrijft, maar dan tienduizend maal groter dan een enkele druppel: 83 meter lang en 10 meter hoog. De sculptuur geeft het beeld van een enorme waterdruppel. Verder is die opslag bovengronds een illusie, want de echte opslag is ondergronds. Een illusie is een fantasie van een realiteit die nog niet verwezenlijkt is.

Boven op het talud zaaide hoogleraar Piet Zonderwijk heel bijzondere inheemse bloemen, waardoor wateropslag, talud en de Waterdruppel tezamen tot een prachtig geheel zijn geworden. Samen met filmmakers Maartje Seyferth en Victor Nieuwenhuijs is een prachtige 16mm film gemaakt over dit visueel veranderende werk, getiteld ‘Lijn, Ruimte, Illusie’.

Opdrachtgever Herman Rotermundt, één van de directeuren van de Nuon, voelde heel goed aan wat er moest gebeuren. Toen bleek dat het werk opnieuw geschilderd moest worden, besefte hij dat dit beter kon wachten tot het voorjaar. Dat is een teken van begrip. Helaas kan Herman niet meer genieten van de Waterdruppel, omdat hij niet meer in leven is.