Tango Dancers

In 2009 nodigde Alan Gibbs me uit om een ​​ontwerp te maken voor een tweede kunstwerk voor de 400 ha grote Gibbs Farm, waar ik eerder The Mermaid (1999) had gerealiseerd.

Ik was verrast maar voelde me zeker ook vereerd dat mij werd gevraagd om dit te doen op The Gibbs Farm. Deze gunst had hij niet toegekend aan een enkele kunstenaar van de internationaal befaamde groep die daar was vertegenwoordigd. De zeemeermin (brug) was er al tien jaar. Omdat het nogal lastig is om een ​​sculptuur op afstand te ontwerpen, was ik blij om Alan Gibbs een eerste ontwerp van de twee tangodansers te tonen tijdens een bezoek in Londen. Mijn schetsen gaven ook de moeilijkheidsgraad van de gebogen vormen in de bovenste delen van de sculpturen aan. Wat het zo prettig maakt om met Alan te werken, is dat hij niet alleen de klant is, maar tegelijkertijd ook een goede technicus is. Zo voelt hij feilloos bepaalde dingen zoals technische complicaties en wekt hij tegelijkertijd het vertrouwen dat zijn ingenieur Peter Boardman de technische uitdagingen op de juiste manier zal aanpakken. Alan, die zich sterk identificeert met kunst, zorgt samen met Boardman en Noel Lane (directeur van de Gibbs Farm en architect) ervoor dat alle sculpturen daadwerkelijk worden gerealiseerd.

Door wat werd ik opnieuw geïnspireerd?

Ten eerste door het verbazingwekkende landgoed met zijn adembenemende natuur, maar vooral door het licht, dat blijft veranderen. Bovendien verandert de horizon zonder wolkenkrabbers de wolken in stillevens, bewegende kunstwerken: een soort video. Nadat ik al deze elementen had overwogen, dacht ik aan iets verticaals, glinsterend van ver weg, als een soort markering.

De tango is een 2/4 of een 4/4 ritme met syncope (tijdelijke omkering van zware en lichte spanningen) en komt oorspronkelijk uit Argentinië. Het meest tedere en sensuele aspect van deze dans ligt voor mij in de partners die elkaars onderarm raken. Mijn tangodansers zijn echter verlegen en raken elkaar alleen met hun voet. Sculpturen gemaakt van stalen strip, dun of dik, danken hun multipele visuele karakter aan het veranderende effect van de strip; strak, grafisch, breed en robuust. Op deze manier kunt u maximale effecten bereiken door minimale middelen en kleur te gebruiken. Het zijn slechts de contrasten tussen de twee delen van de tangodansers en de materiële expressie die het beeld zo interessant maakt. Bovendien merk je de slanke witachtige dansers al van ver op, met aan hun voeten de gigantische staalkaart Te Tuhirangi Contour (252 x 6 x 0,05 m) van Richard Serra.

In februari 2012 ontving ik de uitnodiging om opnieuw de Gibbs Farm in Nieuw-Zeeland te bezoeken, waar ik het meest hartelijk werd ontvangen door Alan Gibbs, Noel Lane en Peter Boardman. We hadden een aantal zeer professionele discussies over de taak die voor ons lag, namelijk het realiseren van een sterk gebogen stalen sculptuur die - op het eerste gezicht - vrij onmogelijk leek. We hadden het over de moeilijkheidsgraad van deze sculptuur, die dit werk kon construeren, wie het kon fabriceren en wat de geschikte plaats ervoor zou zijn. Boardman is een zeer ervaren en liberale ingenieur. Ik zocht vaak zijn advies. Gedurende het proces heeft hij nooit zijn humeur verloren. We gingen vaak naar de fabriek waar de sculpturen met zorg werden gemaakt, van gedraaide elementen in stalen mallen en waar de voorbereidingen voor het transport plaatsvonden. Tot het allerlaatste moment was ik het niet eens met Boardman over het aspect van de oplossing die werd gevonden voor de 'knoop' van de top in de twee sculpturen. Ten slotte moest ik toegeven dat een extra interne verbinding tussen deze twee afzonderlijke bochten beslist van essentieel belang zou zijn - dit in verband met de harde wind in de Kaipara-haven die vrij regelmatig snelheden tot 160 km / u kan bereiken.

Gibbs: "Marijke maakte het mij niet gemakkelijk. Haar schetsen waren fantastisch, maar - en dit is ook zo een typisch vrouwelijk kenmerk - ze had niet goed genoeg gekeken of haar ontwerp in praktijk kon worden gebracht. Het is namelijk onmogelijk om massief staal op zo'n manier te buigen. Hier moesten we een oplossing voor vinden. "De tangodansers zijn voor het grootste deel gebogen of gedraaid en hebben een aantal scherpe hoeken. In het productieproces wordt een stalen buis gebruikt als basismatrijs waarop kleine stalen platen loodrecht worden gefixeerd. Door lassen worden de constructieve plaatoppervlakken vervolgens door de kleine stalen platen gebracht. Gibbs: "Door dit te doen, kunnen we de balken in deze vreemde bochten buigen en verdraaien". Er zijn echt duizenden verbindingen en lassen - maar het eindresultaat is een glad en continu oppervlak van gebogen staal.

Om drie uur in de ochtend werden de twee sculpturen van de fabriek naar de Gibbs Farm vervoerd door twee vrachtwagens met grote opleggers. Om zes uur kwamen de twee tangodansers zonder schade aan. Kranen tilde de sculpturen met grote zorg op en plaatste ze op elk van de drie funderingspunten. Het is een ongelofelijke prestatie dat deze sculpturen ('man' en 'vrouw'), elk met een gewicht van ongeveer 8.500 kg en 15 m hoog, slechts een afstand van één centimeter van elkaar hebben. Uiteindelijk , de plaatsing werd een feest voor alle deelnemers, van klant, ingenieurs en fabrikanten tot de kunstenaar. De paarlemoerachtige kleur van de tangodansers werd bedacht op basis van de fonkelend glinsterende parelmoerenschelpen die te vinden zijn in de Kaipara-haven. Speciaal voor dit project is de verfcoating in Nederland ontwikkeld. Het bestaat uit minstens vier lagen, waarvan de bovenste laag kleine aluminiumdeeltjes bevat die het kunstwerk in het zonlicht doen glanzen. Daarom lijkt de sculptuur blauwachtig in de ochtend, geelachtig in de middagzon en 's avonds heerst een roze of roodachtige tint. Het kunstwerk vormt een spectaculair contrast met het majestueuze werk van Richard Serra met zijn lengte van 252 meter. Ik hoop dat de visuele desoriëntatie van de tangodansers een bron van vreugde en verrassing zal zijn op de Gibbs Farm.